Πώς εδραιώνονται οι αναμνήσεις;

Επίπεδο: Γ1 Δεξιότητα: Κατανόηση Γραπτού Λόγου
Πηγή: http://www.tovima.gr/science/article/?aid=485472
Επικοινωνιακή γλωσσική δραστηριότητα:

ΚΓΛ

Τι πρέπει να ξέρει και τι μπορεί να κάνει ο εξεταζόμενος:

να κατανοεί επιστημονικά κείμενα, και να αντιλαμβάνεται τα νοήματα ενός επιστημονικού κειμένου.

Τύπος εξεταστικού ερωτήματος: αντιστοίχιση τίτλων με παραγράφους
Πεδίο:
Προσωπικό Επαγγελματικό
Δημόσιο Εκπαιδευτικό
Θέμα:
1. Γλώσσα
2. Εκπαίδευση
3. Ελεύθερος χρόνος, Διασκέδαση
4. Επαγγελματική ζωή
5. Καθημερινή ζωή
6. Καιρός
7. Κοινωνικοπολιτική δομή
8. Προσωπικά στοιχεία
9. Σπίτι, κατοικία, περιβάλλον
10. Σχέσεις με άλλους ανθρώπους
11. Ταξίδια
12. Τόποι
13. Φαγητό και ποτό
14. Ψώνια
15. Υγεία και σωματική φροντίδα
16. Υπηρεσίες
Είδος κειμένου:
Άρθρο Λαογραφικό
Αφήγηση Λογοτεχνικό
Βιογραφικό Ομιλία
Διαφήμιση Περιγραφικό
Δοκίμιο Συνέντευξη
Επιστολή Συνταγή
Θεατρικό Συζήτηση
Ιστορικό Άλλο
Επίπεδο ύφους:
Φιλικό Τυπικό
Ενδιάμεσο  

Κείμενο

Πώς εδραιώνονται οι αναμνήσεις;

Έναν νέο μηχανισμό προστασίας από το θερμικό στρες ανακάλυψαν έλληνες ερευνητές του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας & Βιοτεχνολογίας του Ιδρύματος Τεχνολογίας & Έρευνας, στην Κρήτη. Ο μηχανισμός ο οποίος, υπό κανονικές συνθήκες, βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση, ενεργοποιείται από το στρες προκειμένου να προστατεύσει ένα ζωτικής σημασίας κυτταρικό οργανίδιο, το δίκτυο Golgi. Μεταξύ άλλων, το οργανίδιο αυτό ρυθμίζει την ισορροπία των ιόντων ασβεστίου στα κύτταρα εξασφαλίζοντας έτσι τη λειτουργικότητά τους.

Οι ερευνητές του δρ Νίκος Κούρτης και δρ Βασιλική Νικολετοπούλου, με επικεφαλής τον δρα Νεκτάριο Ταβερναράκη, δημιούργησαν και μελέτησαν πειραματικά μοντέλα θερμοπληξίας σε πειραματάζωα. Όπως επισημαίνουν στο σχετικό άρθρο τους, το οποίο δημοσιεύτηκε σε έγκυρο περιοδικό η έκθεση του C. elegans σε ακραίες θερμοκρασίες, προκαλεί νεκρωτικό κυτταρικό θάνατο, όπως ακριβώς και στον άνθρωπο.

«Τα τελευταία χρόνια, η κλιματική αλλαγή έχει οδηγήσει στην αύξηση των κυμάτων καύσωνα και των θανάτων λόγω θερμοπληξίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεκάδες άνθρωποι πέθαναν από θερμοπληξία εφέτος το καλοκαίρι στις Ηνωμένες Πολιτείες και πάνω από 70.000 άτομα πέθαναν στην Ευρώπη το καλοκαίρι του 2003, ένα από τα θερμότερα όλων των εποχών. Κατά τη θερμοπληξία, η θερμοκρασία του σώματος ξεπερνά τους 40οC, ακολουθεί κατάρρευση της λειτουργίας των οργάνων του σώματος και τελικά θάνατος. Το νευρικό σύστημα είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στις υψηλές θερμοκρασίες και άτομα που επιβιώνουν από επεισόδια θερμοπληξίας συνήθως φέρουν μόνιμες νευρολογικές βλάβες. Παρόλο που οι παθολογικές καταστάσεις που προκαλούνται από υπερθερμία σύντομα αναμένεται να αποτελέσουν μια από τις κύριες αιτίες θνησιμότητας, οι κυτταρικοί και μοριακοί μηχανισμοί που ευθύνονται για την κυτταροτοξικότητα της έκθεσης σε υψηλή θερμοκρασία, δεν είναι ακόμα κατανοητοί» λέει ο κ. Ταβερναράκης.

Μελετώντας αυτούς τους μηχανισμούς οι έλληνες ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο οργανισμός αντιδρά στο θερμικό στρες ενεργοποιώντας έναν κεντρικό μηχανισμό ανταπόκρισης ο οποίος στοχεύει να προστατεύσει το κύτταρο από τον επερχόμενο νεκρωτικό θάνατο.

Ο προστατευτικός μηχανισμός ασκεί την δράση του στο δίκτυο Golgi, γεγονός που καταδεικνύεται για πρώτη φορά. Είναι δε εξελικτικά συντηρημένος, υπάρχει δηλαδή σε πολλούς οργανισμούς (από τον γαιοσκώληκα μέχρι τον άνθρωπο). Επιπροσθέτως, ο ίδιος μηχανισμός βρέθηκε να ενεργοποιείται και να προστατεύει από τη νέκρωση σε μοντέλα ανθρώπινων ασθενειών όπως η νόσος Parkinson και ο νευροεκφυλισμός που προκαλείται σε παθολογικές καταστάσεις όπως εγκεφαλικά επεισόδια ή υποξία.

Σύμφωνα με τον κ. Ταβερναράκη «η καθολικότητα και η αποτελεσματικότητα του μηχανισμού τον ανάγουν σε σημαντικό στόχο στην προσπάθεια ανάπτυξης στρατηγικών αντιμετώπισης σοβαρών παθολογικών καταστάσεων εκτός από τη θερμοπληξία. Για παράδειγμα, στοχευμένες φαρμακευτικές παρεμβάσεις ενεργοποίησης του μηχανισμού αναμένεται να έχουν προστατευτική δράση σε περιπτώσεις ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων και κληρονομικών νευροεκφυλιστικών ασθενειών με ελάχιστες παρενέργειες». Οι έλληνες ερευνητές έχουν ήδη καταδείξει ότι τέτοιες στρατηγικές είναι όντως αποτελεσματικές σε πειραματικά μοντέλα ανθρώπινων ασθενειών.