πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Επιστροφή στην επαρχία: μια νέα τάση ως αντίδοτο στην κρίση.

Είναι γεγονός πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι, ειδικά σε χώρες που αντιμετωπίζουν την πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, που έχει ριζικά αλλάξει τη ζωή μας, επιστρέφουν σε παραδοσιακά «παλαιά» επαγγέλματα και κυρίως στη φύση. Τα αγροτικά επαγγέλματα, καθώς και η εξειδίκευση στην καλλιέργεια γης και στις εναλλακτικές καλλιέργειες, πήραν τη σκυτάλη από τα επαγγέλματα «λευκού περιλαίμιου», δηλαδή από τις θέσεις γραφείου, και σηματοδοτούν την επιστροφή στη φύση και στην επαρχία. Μιλάμε για μια μορφή αντίστροφης μετανάστευσης από αυτή που σήμανε η αστυφιλία, καθώς στις μέρες μας η επαρχία συχνά προσφέρει καλύτερες ευκαιρίες απασχόλησης με χαμηλότερο κόστος ζωής.

Δεχρειάζεται πολύς κόπος, για να αντιληφθεί κανείς την προφανή αυτή μεταστροφή των εκπροσώπων της μεσαίας αστικής τάξης προς την «αγροτιά» την οποία οι πρόγονοι πολλών εγκατέλειψαν, για να έρθουν στην πόλη κατά τα μεγάλα κύματα αστυφιλίας των προηγούμενων δεκαετιών. Οι ηλεκτρονικές αγγελίες ή οι αγγελίες στον τύπο το μαρτυρούν άμεσα: αγροτεμάχια και αγροτικός εξοπλισμός πωλούνται σα ζεστά κουλούρια, και ειδικά οι οργανωμένες φάρμες προσελκύουν τα βλέμματα πολλών υποψήφιων αγοραστών. Παράλληλα, ο τύπος, ηλεκτρονικός και έντυπος, είναι γεμάτος με άρθρα για την καλλιέργεια οργανικών κυρίως προϊόντων. επίσης, γίνεται εκτενής αναφορά στις καλλιέργειες που οδηγούν στην παραγωγή προϊόντων με υψηλή ζήτηση. Έτσι, βρέθηκαν πολλοί να εκτρέφουν την κατεξοχήν γαλλική λιχουδιά, τα σαλιγκάρια, σε ειδικές μονάδες.

Βέβαια, αυτή η τάση δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Παντού στην Ευρώπη, εκατομμύρια αστοί ανακαλύπτουν ή αναγκάζονται να ανακαλύψουν τις χαρές της επαρχίας, καθώς τους είναι οικονομικά δυσβάσταχτο να παραμείνουν στη μεγάλη πόλη. Πολλοί, μάλιστα, από όσους τελικά παραμένουν στις μεγαλουπόλεις καλλιεργούν οπωρικά σε μπαλκόνια, βεράντες και ταράτσες, ενώ λόγος γίνεται για «αστικούς» ή «περιαστικούς» αγρούς, όπου μικρά κτήματα παραχωρούνται σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ή σε ιδιώτες, για να καλλιεργούν τα οπωρικά που χρειάζονται.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως αυτή η ένεση παραγωγικότητας και η ενίσχυση των αγροτικών περιοχών αναζωογόνησε τους κατοίκους της επαρχίας. Οι τελευταίοι υποδεχόμενοι τους «νεοφερμένους», επαναπροσδιόρισαν την αξία της αγροτικής γης και έκαναν ανοίγματα σε νέες αγορές με τα παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα. Έτσι, το ελληνικό κρασί και ελαιόλαδο προωθούνται πλέον από τους ίδιους τους παραγωγούς, κυρίως με τη χρήση του διαδικτύου, σε μακρινές και υπερπόντιες αγορές. Μάλιστα, παρατηρείται έντονη δραστηριοποίηση των παραγωγών για την εκμετάλλευση των δυνατοτήτων των νέων τεχνολογιών. Έτσι, μπορεί πλέον να βρει κανείς σημείο πώλησης βορειοελλαδίτικου τσίπουρου στην Κίναή ελαιόλαδο από τη Σητεία της Κρήτης στη Βενεζουέλα και πάει λέγοντας.

Παράλληλα με τα επιχειρηματικά τους ανοίγματα, οι επαγγελματίες αγρότες άρχισαν να εκπαιδεύουν τους καινούριους συναδέρφους ακόμα και με επιμορφωτικά σεμινάρια. Οι παλιοί αγρότεςαντιμετωπίζουν με συμπάθεια και υπομονή τις προσπάθειες των νέων αγροτών να εξοικειωθούν με τις δυσκολίες της καλλιέργειας της γης, με τις απότομες αλλαγές του καιρού που μπορεί να αποφασίσει να καταστρέψει μια ολόκληρη σοδειά με χαλάζι λίγες μέρες πριν τη συγκομιδή, τις επιδοτήσεις, τα έγγραφα και τις διαδικασίες. Σαφώς είναι άλλο να καλλιεργείς ντομάτες και μαρούλια σε ένα κήπο, για να θρέφεις την οικογένειά σου, και άλλο να βιοπορίζεσαι από αυτό.

Τα γεωργικά συστήματα παραγωγής έχουν, βέβαια, εκσυγχρονιστεί αλλά το κόστος παραγωγής για ορισμένες καλλιέργειες είναι σημαντικό, απαιτεί πάρα πολλές ώρες εντατικής δουλειάς, πολλά «χέρια» στο χωράφι και, φυσικά, εξοικείωση με την αγροτική ζωή. Το πρόβλημαπου ανακύπτει σε αυτήν την «ιδανική» μετάβαση από έναν αστικό τρόπο ζωής σε έναν άλλο ή μάλλον από ένα αστικό επάγγελμα σε ένα αγροτικό αφορά το βαθμό ευελιξίας και προσαρμοστικότητας του ανθρώπου.

Το αγροτικό περιβάλλον είναι πολύ δύσκολο με σημαντικούς αστάθμητους παράγοντες (π.χ. η άρδευση, ο καιρός). Όσοι είχαν μια έστω και περιορισμένη προηγούμενη εμπειρία από την αγροτική ζωή προσαρμόζονται πιο εύκολα. Οι άπειροι νέοι αγρότες, συνήθως, παρακολουθούν εξειδικευμένα σεμινάρια, όπως αυτά που αναφέρονται παραπάνω, ή οργανωμένεςσπουδές σε γεωργικές σχολές.

Όπως και να έχει, όλοι όσοι βρέθηκαν κληρονόμοι ενός αγροκτήματος, το οποίο άφηναν για χρόνια ακαλλιέργητο και ανεκμετάλλευτο, καλοβλέπουν το χωράφι που τους άφησε ο θείος ή ο παππούς, καθώς κοιτούν την ίδια τους τη ζωή με άλλα μάτια. Σε τελική ανάλυση, όμως, αυτή η κινητικότητα έχει περισσότερα θετικά από αρνητικά, και δεν ελκύει πια μόνο τους «γενναίους» αλλά και ένα σημαντικό κομμάτι της μεσαίας τάξης που κουράστηκε να υποφέρει στην πόλη.