Εκπομπή: «Τα ετερώνυμα έλκονται» (αποσπ.2)

Επίπεδο: Β1 Δεξιότητα: Κατανόηση Προφορικού Λόγου
Πηγή: ΕΡΤ «Αρχείο ραδιοφώνου» Ραδιοπρόγραμμα 1954
Συγγραφέας: Βαγγέλης Λυκιαρδόπουλος
Ηθοποιοί: Μίμης Φωτόπουλος (Αργύρης) [ΑΡ], Ρένα Βλαχοπούλου (Μάχη) [ΜΑ], Ντίνος Ηλιόπουλος (Πελοπίδας) [ΠΕ], Νάντια Χωραφά (Ευτυχία) [ΕΥ]

Κείμενο

[ΑΡ]: [χειροκροτεί] Μπράβο, μπράβο, μπράβο! Τι να σου πω γυναίκα! Ωραίο είναι το τραγούδι σου, ωραία είναι η φωνή σου, αλλά ωραιότερα απ’ όλα είναι τα λόγια! Δε μου λες; Τα πιστεύεις αυτά που λες; Κάτι ξενύχτια, ξεφαντώματα, μεθύσια και κολοκύθια μετά ριγάνεως.
[ΜΑ]: Αν τα πιστεύω, λέει; Μα, γιατί τα τραγουδάω; Ακριβώς γιατί τα πιστεύω!
[ΑΡ]: Και πώς θα τα απολαύσεις όλα αυτά; Δηλαδήη, με τι χρήμα;
[ΜΑ]: Χα, χα! Με το μισθό σου!
[ΑΡ]: Με το μισθό μου; Αχ, πώς θα ‘θελα να γελάσω, αλλά δε γελάω, γιατί θα ταράξω το νευρικό μου σύστημα και δε θα μπορέσω να κοιμηθώ! Και υποφέρω και απ’ αϋπνίες.
[ΜΑ]: Πολύ θα ‘θελα να μου εξηγήσεις, γιατί θα ‘θελες πολύ να γελάσεις.
[ΑΡ]: Γιατί με το μισθό μου όχι γλέντια δεν μπορείς να κάνεις, αλλά ούτε και να τρως κάθε μέρα φασόλια!
[ΜΑ]: Φασόολια; Ώστε γι’ αυτό με παντρεύτηκες; Για να με ταράξεις στο φασόλι;
[ΑΡ]: Δηλαδή ο λόγος το λέει…
[ΜΑ]: Αμ δε το λέει ο λόγος! Εσύ το είπες! Γι’ αυτό μέχρι σήμερα, δε μου έφερες ούτε εκατό δράμια φρούτα!
[ΑΡ]: Καλά, αύριο θα σου φέρω εκατό δράμια.
[ΜΑ]: Τι θα μου φέρεις; Μπανάνες;
[ΑΡ]: Όχι, μούσμουλα.
[ΜΑ]: Ου να χαθείς, βλάκα!
[ΑΡ]: Είμαι! Γιατί αν δεν ήμουνα βλάκας, δε θα σε παντρευόμουνα!
[ΜΑ]: Ε, λοιπόν, αφού έκανες τη βλακεία και με παντρεύτηκες, θα κάνεις εκείνο που θέλω εγώ!
[ΑΡ]: Δηλαδή;
[ΜΑ]: Να. Πρώτα, πρώτα θα κάνουμε οικονομίες.
[ΑΡ]: Γεια στο στόμα σου και να το φιλήσω. Τέτοια λέγε μου, να φχαριστιέται το φυλλοκάρδι μου!
[ΜΑ]: Πρώτη οικονομίαα, εξακόσιες δραχμές το μήνα!
[ΑΡ]: Εξακόσιες ολόκληρες δραχμές; Και πώς θα την κάνεις τέτοια οικονομία;
[ΜΑ]: Αμ την έκανα κιόλας! Σχόλασα την υπηρέτρια!
[ΑΡ]: Γεια στο στόμα σου και να το φιλήσω. Τέτοια λέγε μου, να φχαριστιέται το φυλλοκάρδι μου! Επιτέλους! Θα σε δω και στην κουζίνα!
[ΜΑ]: Αμ δε θα με δεις στην κουζίνα!
[ΑΡ]: Γιατί, παρακαλώ; Ντρέπεσαι; Εδώ βλέπεις άντρες και ανακατεύονται με την κουζίνα!
[ΜΑ]: Γεια στο στόμα σου και να το φιλήσω! Γι’ αυτό κι εγώ αποφάσισα, να σου αναθέσω την κουζίνα και όλο το νοικοκυριό του σπιτιού!
[ΑΡ]: Γεια στο στόμα σου και να το φιλήσω! Τε- ε- μπ-ντι-μπ! Τι είπες;! Αρνιέμαι, γιατί εγώ θα σπάω τα πιάτα!
[ΜΑ]: Αφού, λοιπόν, εσύ φοβάσαι να μη σπάσεις κανένα πιάτο, εγώ δε φοβάμαι! Και για γι’ αυτό, θα σπάσω ένα πιάτο, αλλά θα το σπάσω στο κεφάλι σου!!
[σπάει ένα πιάτο στο κεφάλι του Αργύρη]
[ΑΡ]: Αμάν, το κεφαλάακι μου! Δε το λυπήθηκες κακούργα καιαι μου στοιχίζει είκοσι δραχμέεες…
[ΜΑ]: Ποιο το κεφάλι σου;
[ΑΡ]: Όχι, το πιάτο, κακούργα. Αμάν, θρύψαλα το έκανες!
[ΜΑ]: Ποιοο, το πιάτο;
[ΑΡ]: Όχι, το κεφαλάκι μου, κακούργα! Και τώρα πώς θα το αντικαταστήσω;
[ΜΑ]: Ποιο, καλέ, το κεφάλι σου;
[ΑΡ]: Όοχι, το πιάτο κακούργα! Πωω πώς έγινε έτσι; Σαν τον Ντιεμ Πιεφού!
[ΜΑ]: Ποιο, καλέ, το πιάτο;
[ΑΡ]: Όχι, το κεφαλάκι μου, κακούργααααα…
[ΜΑ]: Τι θα γίνει, λοιπόν; Θα αναλάβεις την κουζίνα;
[ΑΡ]: Θα αναλάβω, γιατί λυπάμαι…εχ!
[ΜΑ]: Ποιον, εμένα;
[ΑΡ]: Όχι, κακούργα.
[ΜΑ]: Το κεφάλι σου;
[ΑΡ]: Όχι, κακούργα. Την πιατοθήκη, λυπάμαι, κακούργαα. Ααα, τι ειν’ αυτό;! Αίματααα, ααχ! Με σκότωσες,
[ΜΑ]: Α, α! Μ- μια στιγμή! Μια στιγμή! Μια στιγμή! Να φωνάξω τον Πελοπίδα, να σε περιποιηθεί! Πω, πω, πω! Πελοπίδαα! Πω, πω,
κακούργααα, αχ, εχ! Αααα… Άλλος,
πώ!…Ωχ, ωχ!
μοβόρος αυτός! Θα με αποτελειώσειειει!
[ΜΑ]: Πελοπίδα, Ευτυχία! Ελάτε γρήγορα! Γρήγορα!
[ΕΥ]: Τι έγινε; Τι συμβαίνει; Τι έγινε;
[ΑΡ]: Ελάτεε! Ελάτεε! Εσ-ο-ες, βυθιζόμεθα, εσ-ο-ες βυθιζόμεθα στο αίμα! Εχ, εχ…
[ΠΕ]: Μα τι συμβαίνει; Τι συμβαίνει;
[ΑΡ]: Αχ, Πελοπίδα, εσ-ο-ες, βυθιζόμεθα στο αίμα…
[ΕΥ]: Μάχη, τι συμβαίνει;
[ΠΕ]: Ε, τι ρωτας; Δε βλέπεις! Κάποιος του έσπασε το κεφάλι!
[ΑΡ]: Θρύψαλα έγινε, Πελοπίδαααα…
[ΕΥ]: Καλά, και ποιος στο άνοιξε;
[ΜΑ]: Ε-ε-ε-ε-ένα πιάτο!
[ΠΕ]: Και πώς έγινε; Μ-μάχη, εσύ το πέταξες;
[ΜΑ]: Ο-όχι! Δεν το πέταξα εγώ! Να, να, το κράταγα στο χέρι μου και… Ναι… άιντε!
[ΑΡ]: Και γλύστρησε από το χέρι της στο κεφάλι μου! Ου-χου…
[ΕΥ]: Ώστε εσύ του το πέταξες, Μάχη;
[ΜΑ]: Γιατί, λογαριασμό θα σου δώσω κυρά μου;
[ΠΕ]: Καλά, δε φοβήθηκες κανένα;
[ΜΑ]: Όχι! Και για να σου αποδείξω ότι δε φοβάμαι κανένα, θα του σπάσω άλλο ένα στο κεφάλι!
[σπάει ένα πιάτο στο κεφάλι του Αργύρη]
[ΑΡ]: Αααμάν, το κεφαλάκι μουου-χου! Και ήταν κι απ’ το σερβίτσιο το καλό, Ευτυχίααααα…
[ΕΥ]: Αργύρηη! [ΠΕ]: Έλα, έλα, έλα τώρα, πάψε, πάψε!
[ΑΡ]: Ααααχ, και δεν υπάρχει ανταλλακτικό, Πελοπίδααα…
[ΠΕ]: Έλα τώρα, πάψε! Στάσου, στάσου να σε δέσω.
[ΑΡ]: Εμένα θα δέσεις, Πελοπίδα; Η γυναίκα μου είναι για δέσιμο! Βαλ’ της χειροπέδες, γιατί αλλιώς δε τη βλέπω καλά την πιατοθήκη.
[ΕΥ]: Καημένε Αργύρη. Σε τι χέρια έπεσες; Έτσι με τυραννάει κι εμένα ο Πελοπίδας. Εσένα έπρεπε να έχω πάρει!
[ΑΡ]: Και διάλεξες την ώρα να το πεις;
[ΜΑ]: Κι εγώ, Πελοπίδα, εσένα έπρεπε να παντρευτώ, που έχεις αίμα στις φλέβες σου, όχι ρυζόγαλο που έχει ο Αργύρης!
[ΠΕ]: Και θα θέλαμε δυο ντουζίνες πιάτα την ημέρα για να λύνουμε τις μικροδιαφορές μας!
[ΑΡ]: Αυτά έπρεπε να σκεφτούμε πιο νωρίς. Έπειτα, δε φταίμε εμείς!
[ΕΥ]: Ποιος φταίει, Αργύρη;
[ΑΡ]: Ποιος φταίει, Μάχη;
[ΜΑ]: Ποιος φταίει…, Πελοπίδα;
[ΠΕ]: Φταίει η τύχη των ανθρώπων, που όλα όσα έχει φτιάξει είναι στραβά κι ανάποδα!