πιστοποίηση ελληνομάθειας.

[ΑΝ]: Καλησπέρα, μητέρα. …
[ΦΔ]: Εσύ;
[ΑΝ]: Δεν είναι εδώ ο Γιάννης;
[ΦΔ]: Γιατί, σου είπε πως θα ‘ρθει εδώ;
[ΑΝ]: Ναι. Μου είπε να περάσω να τον πάρω από ‘δω. …
[ΦΔ]: Δεν ήρθε.
[ΑΝ]: Αχ, τι κρίμα!… Θέλω να μου δώσει κάτι χρήματα, ν’ αγοράσω κάτι για τη θεια μου.
[ΦΔ]: Μπα…
[ΑΝ]: Ναι… Έχει τραπέζι απόψε και… δεν θέλω να πάω μ’ αδειανά τα χέρια.
[ΦΔ]: Έχετε γλέντι απόψε, ε;…
[ΑΝ]: Ναι…
[ΦΔ]: Ώστε ξεφάντωμα… Και με βιολιά;…
[ΑΝ]: Μπορεί, μητέρα. Δεν ξέρω.
[ΦΔ]: Μπορεί, ε;…
[ΑΝ]: Μητέρα…
[ΦΔ]: Τιι;…
[ΑΝ]: Θέλω να σε παρακαλέσω κάτι!… Μήπως έχεις καμιά χτένα να βάλω στα μαλλιά μου;…
[ΦΔ]: Χτένα για τα μαλλιά σου;…
[ΑΝ]: Ναι… φοβάμαι μήπως κλείσουν τα μαγαζιά και… δεν θέλω να πάω έτσι. Μπορεί να ‘ναι κι άλλος κόσμος εκεί.
[ΦΔ]: Χτένα για να στολιστείς, ε;… Κι είν’ ωραία τα μαλλιά σου!… Έχουν του κάστανου το χρώμα.
[ΑΝ]: Τι έχω μητέρα;
[ΦΔ]: Ναα, δε σε είχα καλά προσέξει… Λοιπόν, είσαι όμορφη κοπέλα. …
[ΑΝ]: Εγώ μητέρα;
[ΦΔ]: Βέεεβαια!… Έχεις δαχτυλιδένια μέση… και σαν τη λυγαριά ειναι το κορμί σου. …Χε! Έχεις τα νιάτα!… Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις!… Και τα παιδιά μου ακόμα να μ’ αρπάξεις, όπως τ’ άρπαξες!
[ΑΝ]: Δε θέλω να μου λες τέτοια λόγια!… Εγώ δεν άρπαξα κανέναν!… Αγάπησα μονάχα το Γιάννη.
[ΦΔ]: Χα!… Αγάπησες, ε; … Δε μου λες; Είσαι ευχαριστημένη με τα λεφτά που πήρατε; Μαθαίνωωω, πάτε στον Πειραιά.
[ΑΝ]: Ναι, …πολύ, μητέρα, πολύ.
[ΦΔ]: Πολύ… μπράααβο.
[ΑΝ]: Θα ζήσουμε καλά!… Έχουμε κάνει ένα σχέδιο. … Ο Γιάννης θ’ ανοίξει ένα μαγαζί και θ’ αγοράσει ένα σπίτι. Το ‘χουμε βρει κιόλας!
[ΦΔ]: Α, το βρήκατε!
[ΑΝ]: Μ-χμ! Δεν είναι μεγάλο. Είναι μικρό. Έχει και μιαν αυλή, όπως στη Σύρα. …Θα τη φυτέψω λουλούδια! Θα βάνωω μαργαρίτες, μπελαργόνια, γαρουφαλιές! Αααχ, τρελαίνομαι για τα λουλούδια! Θα το κάνω μια μικρή φωλίτσα, για να κρατάω το Γιάννη. …Και ξέρεις κάτι; Αργότερα θα με βοηθήσεις κι εσύ να πάρω τον Κώστα για λίγο καιρό κοντά μας, χε, μήπως μπορέσει και παντρευτεί. Μπορείει η καρδιά του μακριά από ‘δω να ξεχάσει. …
[ΦΔ]: Να ξεχάσει;… Κοντά σας;…
[ΑΝ]: Θα με βοηθήσεις, μάνα; …Μα, γιατί με κοιτάζεις έτσι; Εγώ δεν έχω τίποτα μαζί σου. Ούτε κι ο Γιάννης! Αν πήγε στο δικαστήριο, το ‘κανε γιατί είχε ανάγκη από χρήματα.
[ΦΔ]: Ανάγκη από χρήματα… Ε, βέβαια… Είχε ανάγκη από χρήματα για σένα! Ενώ για μένα;
[ΑΝ]: Όχι, ούτε για μένα! Για να κάνει μια δουλειά! Και πίστεψέ με, με πειράζει που ‘μαστε μαλωμένοι.
[ΦΔ]: Σε πειράζει, ε;