πιστοποίηση ελληνομάθειας.

[Λ]: Καλημέρα σας, κύριε Μάνο.
[Μ]: Γεια σου κύριε Λευτέρη μου. Καλώς τονα.
[Λ]: Εε, είναι πρώτη φορά που σας μιλάω. Σας παρακολουθώ χρόνια. Χαίρομαι απόψε για κάποιο… για το θέμα σας… εε τη Μάχη της Κρήτης. Πρέπει να σας πω ότι στα εξήντα έξι μου χρόνια, είμαι ευτυχής που πέρασα τα είκοσι στη Νέα Ζηλανδία.
[Μ]: Ααα!
[Λ]: Εεε… με ακούτε;
[Μ]: Βεβαίως σας ακούω με πολλή προσοχή!
[Λ]: Εεε… είχαμε- αυτούς τους ανθρώπους, τους παλαιούς πολεμιστές, που τους λέγαμε εμείς.
[Μ]: Μ, ναι . [Λ]: Τους είχαμε, βέβαια, κοντά μας εκεί. Έεε… έκανα γραμματέας στην… στην Κρητική Αδελφότητα Νέας Ζηλανδίας.
[Μ]: Ναι.
[Λ]: Είμαστε μία ολιγομελή… αδελφότητα, αλλά πανίσχυρη.
[Μ]: Μ, χμ.
[Λ]: Λοιπόν, σε όλους τους χορούς μας, βέβαια,… είχαμε εκτός από τα όργανα που ερχόταν απ’ την Κρήτη,
[Μ]: Ναι…
[Λ]: …είχαμε και τους παλαιούς πολεμιστές.
[Μ]: Ναι.
[Λ]: Νεοζηλανδούς.
[Μ]: Πολύ συγκινητικό αυτό και τόσο μακριά.
[Λ]: Οι οποίοι μας βλέπανε… όταν βλέπαν Κρητικό πάντα κλαίγανε! Εεε… με ακούτε βέβαια…
[Μ]: Απολύτως, βεβαίως!
[Λ]: Θυμάμαι ένα περιστατικό, όταν είχαμε στείλει τον πρόεδρο της αδελφότητός μας -είχε έρθει στην Ελλάδα, για διακοπές, να δει τους γονείς του και ξέρω ‘γω- γυρνώντας πίσω, βρέθηκε στο χορό μας, στον ετήσιο χορό της αδελφότητος και… είχα- ήταν παρόντες, φυσικά, και οι παλαιοί πολεμιστές. Λοιπον, μετά από τον… από την προσφώνηση και το λόγο που συνήθως γίνεται στους χορούς, εεε… είπε σ’ αυτούς τους παλαιούς πολεμιστές, λέει «αδέλφια μας, ερχόμενος από την Κρήτη πριν από λίγες μέρες, σας έφερα ένα δώρο». Και… βγάζει μία σακούλα, απ’ αυτές τις μαναβοσακούλες.
[Μ]: Ναι…
[Λ]: Και… τους λέει, «Εδώ μέσα αν θα ξέρατε τι έχω!». Όπως, όμως, προσπάθησε να το μετακινήσει, έσπασε η σακούλα,
[Μ]: Σχίστηκε, ας πούμε…
[Λ]: …και είχε χώμα μέσα.
[Μ]: Ακου!
[Λ]: … και έπεσε χάμω. Λένε «τι είναι;». Λέει «σας έφερα χώμα από την Κρήτη».
[Μ]: … άκου!
[Λ]: Κι όπως είχε πέσει κάτω στο… πάτωμα, οι… αυτοί που ήταν μπροστά, οι γέροι πλέον, εβδομηντάρηδες… – αυτά γίνανε στη δεκαετία του ογδόντα -
[Μ]: Νεοζηλανδοί μιλάμε πάντα. Ναι, ναι, γονάτισαν και…
[Λ]: Πέσαν κάτω,
[Μ]: Ναι…
[Λ]: …και άρχισαν να το γλύφουν και κλαίγαν, λέει «αυτό είναι βαμμένο με το αίμα από… από τ’ αδέρφια μας». Λοιπόν… δεν ξεχνιώνται αυτά τα πράγματα. Εεε, είμαστ-
[Μ]: Κύριε, κύριε Λευτέρη μου. Πόσα χρόνια μου ‘πατε, είκοσι ζήσατε εκεί;
[Λ]: Έζησα είκοσι χρόνια, εεε, μου δώσαν και σύνταξη από τη Νέα Ζηλανδ- εμείς δεν είχαμε υπογράψει καμία διμερή σύμβαση με τη Νέα Ζηλανδία,
[Μ]: Ναι…
[Λ]: …όμως – διότι να ξέρετε εμείς οι Κρητικοί, που βρεθήκαμε στη Νέα Ζηλανδία, πήγαμε κατόπι προσκλήσεων αυτωνών των ανθρώπων που αναφέρατε προηγουμένως ότι τους κυνηγούσαν οι Γερμανοί και τους κρύβαν οι… πατριώτες μας και όλα – και εις ένδειξη
[Μ]: Οι… στα υπόγεια, ναι, και στα… κελάρια.
ευγνωμοσύνης, εεε αυτοί φέραν
κρητικοπούλες πλέον εκεί – γνωρίσαμε και παντρεμένους με κρητικοπούλες παλαιούς πολεμιστές – και μετά αυτοί φέρνανε αδέλφια, ξαδέλφια και… αρραβωνιαστικούς και… και βρεθήκαμε όλοι οι Κρητικοί
[Μ]: Κατάλαβα. Περίμενε, περίμενε λίγο! Μην κλείσεις!
εμείς εξαιτίας αυτών των ανθρώπων.
[Μ]: Περίμενε τώρα, Λευτέρη, μου για μία έκπληξη. Μην κλείσεις, περίμενε. Στη γραμμή σου μείνε εσύ. Κύριε Ασπρολούπο!
[Α]: Μάλιστα!
[Μ]: Κύριε Μιχάλη! Εεε, ο… ο κύριος-
[Α]: Σκέτο «Μιχάλη», Μάνο μου!
[Μ]: Ναί, Μιχάλη μου. Ο Λευτέρης έζησε είκοσι χρόνια στη Νέα Ζηλανδία, λέει. Μίλα του! Άσε και τις δύο γραμμές.
[Λ]: Κύριε Μιχάλη! Εεε, φυσικά δεν, δεν ξέρω. Εγώ, εμείς ζούσαμε στο Λόραχατ, στο Ουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας… και-
[Α]: Εγώ μένω στο Παραπαραούμου και αν θυμάσαι τραγουδούσα σε κάποια εκδήλωση-
[Λ]: Αα, εκεί στο φούρνο, ε, που πηγαίναμε για ψωμί. Χε, χε…
[Α]: Ναι… και, χε, -ακριβώς- και τραγουδούσα το 1960 σε κάθε εκδήλωση που έκανε η ελληνική κοινότητα.
[Μ]: Συγγνώμη! Γνωρίζεστε από τότε, δηλαδή, κύριε… Μιχάλη μου, Μιχάλη μου;
[Λ]: Πώ, πω!
[Α]: Δεν ξέρω αν ξέρω το Λευτέρη, αλλά…
[Λ]: Ναι…
[Λ]: Κοιτάξτε, εμείς είχαμ- στο Πιτόνι ήταν το… ήταν το Κρίταν Χωλ, που ήτανε ιδιόκτητο,
[Μ]: Κατάλαβα..
[Λ]:..ιδιόκτητο. Το αγοράσαμε τότε μετρητοίς και ήμασταν σαράντα μέλη!
[Α]: Ναι!
[Μ]: Κατάλαβα!
[Λ]: Η αδελφότης των Κρητών-
[Α]: Οπωσδήποτε θα ξέρετε την οικογένεια Ζαλούμη!
[Λ]: Η Ζαλούμη, βέβαια! Το, τον τον πρόεδρό μας!
[Α]: Ε, πολύ καλοί μου φίλοι και πατριώτες μου!
[Μ]: Χα, ορίστε!
[Λ]: Μα… ο πρόεδρός μας! Α, μα… ο… ο Ζαλούμης ήτανε αυτός που έφερε το χώμα που είπα στον κύριο Μάνο πριν!
[Α]: Ο Δημήτρης, ο Δημήτρης ο Ζαλούμης!
[Λ]: Ο Δημήτρης ο Ζαλούμης έφερε το χώμα… που του έπεσε από τα χέρια, έσπασε η σακούλα
[Μ]: Άκου ρε! Σσσσσσσ!
και το μαζέψαν αυτοί οι γέροντες,
[Μ]: Άκου!
[Λ]: …το μαζέψαν με το, με τη γλώσσα τους από χάμω!
[Α]: Μάλιστα. Εγώ τώρα που σας, σας μιλάω, κρατώ μια πετρούλα από το μνήμα της μητέρας μου από τη Βλάστη Κοζάνης. Το έχω για φυλαχτό!
[Λ]: Αδελφέ μου τι να σου πω! Εμείς, αυτή τη χώρα που πατάς, εε… αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να, να ξαναγυρίσουμε πίσω εμείς σ’ αυτή. Εγώ αν ήμουνα, ε… με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, λέω αν ήμουνα πιο νέος, θα… θα έπαιρνα παιδιά και εγγόνια και θα γύρναγα στη Νέα Ζηλανδία!
[Α]: Με το καλό… με το καλό να σε ξαναδούμε Λευτέρη μου.
[Λ]: Αυτές είναι οι αναμνήσεις μας! Μας δώσανε- Αγαπητέ μου άνθρωπε! Γυρίσαμε- πήραμε σύνταξη από τη Νέα Ζηλανδία, χωρίς να προβλεπότανε! Εμείς δεν υπογράψαμε, ε, διμερείς συμβάσεις, όταν πήγαμε, ούτε περιμέναμε ποτέ ότι θα πάρουμε! Πήραμε σύνταξη από τη Νέα
[Α]: Μάλιστα.
Ζηλανδία!
[Μ]: Καταπληκτικό!
[Α]: Έτσι! Να ‘σαι καλά, να ‘σαι καλά!
[Μ]: Κύριε Λευτέρη μου, σε χαιρετώ! Να ‘σαι καλά!
[Λ]: Να ‘στε καλά! Κύριε Μάνο μου, κι εγώ σας ευχαριστώ!
[Μ]: Θα περιμένω να τα ξαναπούμε. Καλή δύναμη!
[Λ]: Να ‘σαι καλά. Έχω μια γριούλα, εκατό χρονών στην Κρήτη που κοιμάται… κοιμάται παρέα
[Μ]: Γεια.
στο
ραδιοφωνάκι, δίπλα στον κύριο Μάνο!
[Μ]: Το, το όνομά της πώς είναι; Πώς είναι το όνομά της;
[Λ]: Είναι Καλλιόπη.
[Μ]: Κυρία Καλλιόπη, σ’ αγαπάμε πολύ! Χαιρετίσματα!
[Λ]: Λοιπόν, σας είμαι ευγνώμων!
[Μ]: Γεια σου, κύριε Λευτέρη μου! Στο καλό.
[Α]: Στείλ’ τους κι εσύ στη Νέα Ζηλανδία! Να ‘σαι καλά!
[Μ]: Και ‘συ!
[Λ]: Γεια χαρά! Γεια χαρά!