πιστοποίηση ελληνομάθειας.

(Απόσπ. 1ο)

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Στο σημείο όπου το Θρακικό πέλαγος συναντά το βόρειο Αιγαίο βρίσκεται η Λήμνος, ένα απ’ τα μεγάλα ελληνικά νησιά και ένα απ’ τα πιο άγνωστα. Άγνωστο παρ’ ότι σ’ αυτό το νησί κατοίκησε ο Προμηθέας, σ’ αυτό το νησί έδωσε ο Ήφαιστος τη φωτιά στους ανθρώπους, από εδώ πέρασαν ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες.
Για τη Λήμνο λένε «κλαις δυο φορές: όταν φτάνεις κι όταν φεύγεις». Όταν φτάνεις, κατεβαίνεις στη Μύρινα, στο κεντρικό λιμάνι, στην πρωτεύουσα του νησιού, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι απ’ το Άγιον Όρος. Ορισμένες φορές, μάλιστα, ο Άθως φαίνεται ολοκάθαρα.
Η σημερινή Μύρινα κτίστηκε πάνω στα ερείπια της αρχαίας Μύρινας. Στην ακρόπολη υπήρχαν οχυρώσεις Πελασγών και Αθηναίων. Πάνω σ’ αυτήν την αρχαία ακρόπολη έκτισαν και οι βυζαντινοί το 1186 το περίφημο κάστρο τους. Λόγω της στρατηγικής της θέσης η Λήμνος ήταν πάντα στόχος κατακτητών. Στη μακρά της ιστορία υπέφερε πολλές επιδρομές. Κατακτήθηκε και οχυρώθηκε από Βενετούς, από Γενουάτες και τελικά από τους Τούρκους το 1459.
Μέσα στο κάστρο συμβαίνει κάτι πολύ τρυφερό και πολύ γοητευτικό: υπάρχουν ελάφια. Μέσα στη δεκαετία του 70 η Ρόδος χάρισε στη Λήμνο ένα ζευγάρι, αυτά πολλαπλασιάστηκαν και φαίνεται ζουν πολύ ευτυχισμένα εδώ πέρα. Λογικό είναι.
Τον 18ο αιώνα επί Τουρκοκρατίας η πρωτεύουσα της Λήμνου μεταφέρεται μέσα στο κάστρο. Στο λόφο του κάστρου που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο παραλίες ζουν μόνο οι Τούρκοι. Στους πρόποδες του λόφου αναπτύσσονται νέες συνοικίες Με θέα αυτές τις περιοχές βρέθηκα στην κορυφή του κάστρου με την κυρία Αγάθη Κοκκαλά.
Α. ΚΟΚΚΑΛΑ: Ο Τούρκικος Γιαλός πήρε το όνομά του, επειδή στην Τουρκοκρατία μένανε εκεί οι Τούρκοι και γι’ αυτό δεν μας πειράζει που τον λέμε Τούρκικο, εκεί ήτανε και η συνοικία των Τούρκων. Αντίθετα, απ’ την άλλη μεριά, στα τέλη του 19ου αιώνα, άρχισε να αναπτύσσεται μια πιο εύρωστη περιοχή, από ανθρώπους πιο οικονομικά εύρωστους, που ήτανε μετανάστες Έλληνες, οι οποίοι είχανε φύγει από τη Λήμνο και είχανε πάει στην Αφρική κυρίως, στην Αίγυπτο, στο Σουδάν, στη Νότιο Αφρική, και αφού κάνανε χρήματα, θέλανε να βοηθήσουν την πατρίδα τους αφενός, και στέλνανε χρήματα σαν ευεργέτες, για να χτιστούν εκκλησίες, σχολεία κ.τ.λ και φυσικά εκεί στο Ρωμέικο το Γιαλό αρχίσανε να χτίζουν τα αρχοντικά τους.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αρχοντικά νεοκλασικά τα περισσότερα.
Α. ΚΟΚΚΑΛΑ: Νεοκλασικά τα περισσότερα. Όπως θα δεις, ο Ρωμέικος Γιαλός έχει πάρα πολύ ωραία σπίτια… σε πολύ καλή κατάσταση…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πολύ ωραία διατηρημένα. Αυτό είναι το καταπληκτικό…
Α. ΚΟΚΚΑΛΑ: Τα οποία, βέβαια, είναι διαφόρων εποχών και διαφόρων ρυθμών ανάλογα με τους εργάτες, με τους μαστόρους που το κάνανε το καθένα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σήμερα ο Ρωμέικος Γιαλός είναι το πιο ζωντανό κομμάτι της Μύρινας. Στην παραλία βρίσκονται πολλά δημόσια κτήρια. Υπάρχει το μητροπολιτικό μέγαρο, που στεγάζει το εκκλησιαστικό μουσείο, το αρχαιολογικό μουσείο, αλλά και πολλά διατηρητέα νεοκλασικά σε όλο το μήκος της ακτής.
Από αυτή την ακτή η Λήμνος έζησε μία σπουδαία μέρα, όταν στις 8 Οκτωβρίου του 1912 το άγημα του θωρηκτού Αβέρωφ απελευθέρωσε το νησί.
Μέσα στον ιστό της Μύρινας διάφοροι αρχιτεκτονικοί ρυθμοί και επιρροές μπερδεύονται. Η βόλτα στα πέτρινα καλντερίμια είναι μια πραγματική χαρά.